Klósettferðir

Ástæðan fyrir færsluleysinu síðustu dagana er einfaldlega sú að ég á í hatrammri baráttu við mitt innra sjálf um að hleypa ekki út miklum skoðunum mínum og almennri biturð í garð karlmanna á veraldarvefinn. Og reyna að þannig að standa við eiðsvarnar yfirlýsingar mínar um að láta af slíkum vitleysisgangi.... Það getur verið erfitt enda aldrei lognmolla í kringum mig. Líf mitt er sannkölluð sápuópera sem þú lesandi góður, ert aukaleikari í

Ætla ég því að reyna að fá útrás í skrifum um annað mál sem líka er mér ofarlega í huga. Ég er mikil áhugamanneskja um almennilega, ásættanlega og mönnum bjóðandi salernisaðstöðu. Kínaför mín veldur mér því örlitlu hugarangri. Ég geri mér grein fyrir menningarlegum mismun og mikilli fjarlægð frá hreinum, spegilgljáandi og nýskrúbbuðum kamrinum á Njálsgötu 96 og 12 rúllu safninu af Góðkaups skeini. En samt sem áður er ég mjög nervös varðandi klósettmál í Kína... Ég er búin að heyra allskonar hryllingssögur af klósettpappírslausum götum ofan í jörðina þar sem saur í öllum stærðum og gerðum svamlar um í mestu makindum.... svo hef ég líka heyrt sögur um að fullorðið fólk sem er mjög upptekið eins og bissness fólk og fólk sem þarf að ferðast mikið, noti bleyjur! Svona fullorðinsbleyjur og þá sleppi það við klósettferðir á óæskilegum tímum og losi bara bleyjuna þegar tími gefst! Hversu ógeðslegt er það!?

Einu sinni var ég stödd niðri í bæ á Menningarnótt, það var örugglega árið 2000 þegar met var slegið í fólksfjölda í miðbænum og um hundraðþúsund manns tróðust þar hver um annan. Þegar stærstu flugelda sýningu er sést hafði á fróni lauk þá þurfti auðvitað allt fjölskyldufólk í bænum að drífa sig heim, leyfi mér að giska á að það hafi allavega verið um helmingur fjöldans, eitthvað um 50.000 manns... 50.000 manns með kerrur og vagna að troðast á móti öðrum 50.000 þúsund með flöskur og dósir. Þið getið rétt ímyndað ykkur öngþveitið nú eða rifjað það upp, þið sem voruð þarna. Ég var allavega þarna á miðjum Arnarhóli búin að fá mér nokkra öllara og verandi með minnstu blöðru í heimi þá þurfti ég sjálfsögðu að pissa á þessum krítíska tímapunkti.. Um leið og ég gerði mér grein fyrir því að klósett eða nokkur annar staður þar sem ég gæti veitt mér þann munað að létta á mér væri ekki í boði á næstunni, þá panikkaði ég og varð enn meira mál fyrir vikið. Ég get ekki lýst því fyrir ykkur hversu mikið ég þjáðist næstu 45 mínúturnar, sem er tíminn sem leið þangað til salerni bauðst. Það þurfti að bera mig síðustu metrana, nokkrum sekúndum síðar hefði ég líklega sprungið. (það er einmitt til dæmi um það í mannkynssögunni að maður hafi actually dáið því hann hélt svo lengi í sér...)

Fyrir þetta atvik sem vel er greypt í huga minn þá fannst mér alltaf mjög traust þegar ég var stödd í mannfjölda að vera búin að spotta út mögulega salernisaðstöðu í tæka tíð. Eftir þetta atvik þarf ég alltaf nauðsynlega að vita hvar klósettið er, hvar sem ég fer! 

Ég krossa því fingur og bið til guðs að ég fái ásættanlega salernisaðstöðu á heimavistinni þar sem ég gisti. 

Kína beibí! 56 dagar...

Júróvisjón... ég ætla ekki einu sinni að ræða það sko, nema bara örlítið. Við erum að tala um að SLÓVENÍA og GEORGÍA hafi komist áfram! Georgía er sko ekki einu sinni í Evórpu, ekki þannig séð. Já manni bara fallast hendur. Leiðindapúkar þarna í Austur-Evrópu, við skulum nú aðeins þroskast og sjá að Evrópa er meira en bara austanmegin, aðeins meira en gömlu Sovétríkin. Ég segi bara eins og Norsararnir sungu um árið: Kammán, kammán!

Svo sitja þessir austur-evrópsku klárlega heima hjá sér núna og flissa yfir vitleysunni í sér... En jæja það er ekki hægt að vera bitur yfir því, ég ætla að halda með Lettlandi eða Makedoníu, þó að þau séu í Austur-Evrópu, það eru þó allavega ágætis lög. Hef Svíana líka með á listanum fyrir skandinavísku taugarnar.

 

En að öðru... Það er bara eitt sem á að gera við fólk sem er búið í prófum og grobbar sig af því, flá það og steikja!

Annars er ég bara hress.... eftir 56 daga verð ég líklega stödd á Charles de Gaulle flugvellinum í París... bara í örstuttri millilendingu frá London til Shanghai... það er svolítið ljúft að hugsa um, bara vægast sagt svolítið. Og eftir 57 daga verð ég byrjuð að læra kínversku við háskólann í Ningbo í Kína. Þetta hljómar allt afar ótrúverðugt í mínum eyrum núna en biðtíminn er rúmlega hálfnaður. Flugmiðar voru pantaðir fyrir rúmlega 4 mánuðum, alveg hreint ótrúlegt að kjánaprikið ég, sem geri aldrei neitt flippaðra en að sofa öfugt í rúminu mínu, sé á leið hinumegin á hnöttinn að læra kínversku! Já hver hefði trúað því?

 

Afahús á Þingeyri

Húsið hans afa á Þingeyri er farið!!! Fyrir mér er þetta ákaflega dramtísk og sorgleg stund þó þetta snerti ykkur hin alveg örugglega afar lítið...  Selt og farið!! SELT einhverjum sem er ekki úr Kjaranstaðaættinni... einhverjum allt öðrum og ókunngugum. Ég hefði keypt það hefði ég átt pening, ég ætlaði alltaf að kaupa það, það var planið.

Afi er sannfærður um að ég verið rík einhvern daginn og geti keypt það aftur... þannig gat hann selt það með aðeins betri samvisku en ella....

 

Húsið er mjög mjög mjög gamalt örugglega upprunalega byggt í byrjun 19 aldar eða eitthvað, jafnvel fyrr... eitt elsta húsið á Þingeyri og afi keypti það í algjörri niðurníslu og gerði það upp og er það mál manna að þetta sé fallegasta húsið á eyrinni! ef ekki á öllum Vestfjörðum bara! Og eins og áður sagði þá tengist ég hlutum! Þar á meðal húsum! Ég grét mörgum tárum þegar ömmu og afa settið úr Reykjavík seldi stóra einbýlishúsið í Grófarselinu og flutti í blokkaríbúð í Kópavoginum... Grófarselið þar sem öll jólin mín höfðu verið haldin, jólatréð alltaf á sama stað... sami maturinn alltaf á nákvæmlega sama tíma, við sama borðið í sömu borðstofunni... ég er ekki mikið fyrir breytingar...

En já afahús selt... ég man eftir þegar það var allt í niðurníslu og það var lífshættulegt og ekki fyrir lítið stúlkubarna að fara eitt á salernið... nema afi hjálpaði upp stigann. Ég man þegar gormadýnan frábæra var í stofunni á neðri hæðinni og ég og Sirrý frænka hoppuðum og hoppuðum á henni eins og trylltar hýenur, það var svo fáránlega gaman. Svo keyptum við okkur bláan húbba búbba í Essó sjoppunni og tróðum heilum pakka upp í okkur hvor og héldum áfram að hoppa... þangað til tyggjóið hrökk ofan í mig og ég næstum kafnaði... þá fjarlægði afi dýnuna og við sáum hana ekki meir... okkur til mikils ama, enda var þetta hin besta skemmtun! Ég man að Kata hans afa steikti kleinur og ég tróð í mig við eldhúsborðið og fékk appelsín með og svo fléttaði afi á mér hárið. Eini afinn í heiminum sem ég vissi að kynni að flétta og ég sagði það hverjum manni sem vildi heyra og jafnvel fleirum... Svo var alltaf svo gaman að fara í skúrinn hjá afa, þar var alltaf eitthvað sniðugt að finna enda afi minn mikill hugmyndasmiður. Í skúrnum voru Dúa-bílar, skip, dúkkuvagnar og í seinni tíð frábær hönnun afa míns á geisladiskastöndum. Snillingur þessi kall, hann Elli afi minn. 

Ég mun sakna afahúss mikið og það verður skrýtið að koma á Þingeyri og geta ekki farið þangað. En afi minn á ennþá ættaróðalið, Kjaranstaði í Dýrafirðinum og það er sko klárt mál að þeir staðir eru ekki að fara neitt! Það verður sko over my dead body!

Þá þarf bara að taka til hendinni og gera húsið á jörðinni almennilega upp... og það þarf klárlega fleiri en afahendur í það. Ég held að ég fari að skella mér í vinnugallann... 

Hér sjáum við Kjaranstaði í Dýrafirði. Og er það einmitt mál manna að Kjaranstaðir séu eitt fallegasta bæjarstæði á Vestfjörðum! Svo skulum við ekki gleyma því að sólsetrið í Dýrafirði er ólýsanlegt, það er klárlega það fallegasta sem fyrirfinnst!

Ég er sko ekkert að ýkja með þessu mál manna tali mínu, þetta er bara það sem ég heyri útundan mér sko... 

Tölvur og önnur tæknileg tól

Ég er internetfíkill... ég vinn við tölvu, þar hef ég aðgang að internetinu allan daginn... um leið og ég kem heim úr vinnunni er það fyrsta sem ég geri að kveikja á tölvunni minni og að sjálfsögðu liggur leið mín beint inn á netið... þegar ég er ekki að vinna og ekki heima þá er ég stundum í skólanum, þar er ég líka á netinu. Ég myndi segja að meðaltali sé ég líklega á netinu svona hmmm... kannski 10 tíma á dag.. ok segjum 8...     ÁTTA FOKKING TÍMA Á DAG!!! um leið og ég fer inn á netið þá signa ég mig inn á msn og myspace og allt annað sem maður getur signað sig inná, heimabankann, politicusíðuna, bloggið mitt, name it... sjitt hvað þetta er brenglað! Ég gæti verið að missa af einhverju! Ég tek meira að segja tölvuna stundum með mér upp í rúm og þegar ég vakna er ég búin að rúlla mér yfir hana, flækja mig í hleðslutækisnúrunni eða eitthvað þaðan af verra. Ég er alltaf með þessa fjandans tölvu í fanginu, ég borða með hana fyrir framan mig, horfi á sjónvarpið með hana fyrir framan mig ég skoða meira að segja blaðið með hana fyrir framan mig, legg það bara yfir lyklaborðið og fletti. Hvað er það?! Ég er alltaf inni á msn, ég signa mig ekki einu sinni út þegar ég fer að heiman, skelli bara away á, ef ske kynni að einhver msn félagi þyrfti að segja mér eitthvað ógurlega spennandi, þá get ég bara séð það þegar ég kem heim, annars myndi ég missa af því og það væri nú agalegt! Svona virkur þjóðfélagsþegn eins og ég, stjórnmálafræðinemi, mikil áhugamanneskja um pólitík og sérlegur sérfræðingur í slúðri, það er nauðsynlegt fyrir mig að vera tengd umheiminum 24/7.

Ég man þegar við fengum netið fyrst heima, það var ógurlega spennandi. Pabbi nýbúinn að kaupa þessa fínu tölvu og það var nú aldeilis sport að fá að vafra um internetið þegar faðirinn var ekki að nota gripinn til að færa inn heimilsbókhaldið. Sem hafði nú hingað til alveg geymst ágætlega í brúnu möppunni undir borði, ég skildi ekki þennan fáránlega tvíverknað og í ofánlag þá virtist maðurinn vera allavega helmingi lengur að því að slá þetta inn í tölvuna heldur en að gera þetta upp á gamla mátann. Ég er fegin að systkini mín voru ekki komin með vit eða aldur til að þykja leyndardómar internetsins jafn spennandi og mér. Það hefðu nú orðið slagsmál í lagi... Það var nú nógu mikill æsingurinn í kringum bílinn hennar mömmu þegar systir mín fékk bílpróf... eða þegar einhver kláraði kókópöffsið eða fékk nokkrum millilítrum meira kók... ( það er kannski rétt að taka það fram að kókópöffs og kók voru mikil munaðarvara á mínu heimili í gamla daga... það var ekki nema það væru jólin eða eitthvað svipað stæði til að slíkt væri keypt inn)

En já á netinu lá ég þegar enginn annar var heima, þá var aðalmálið hjá mér að skoða myndir af Leonardo Dicaprio... og lesa mér til um hann á hinum ýmsu heimasíðum. Váá hvað mér fannst hann frábær og æðislegur. Hann er einmitt eina fræga manneskjan sem ég hef dýrkað og dáð, ég var aldrei í Take that eða New kids on the block eða hvað þetta allt nú hét. Það var ekki fyrr en hann Leo minn kom til sögunnar að ég skildi hvað stjörnudýrkun var... Það versta var við þetta internet að maður var að nýta símalínuna sko, það var ekkert adsl neitt. Og á meðan maður var að skoða Leo var maður kannski að missa af símtölum, kannski merkilegum símtölum. Ég meina það voru engir gsm símar! 

Jeminn engir gsm símar! Hvernig var það aftur!? Já halló er Sólrún heima...? Já nei hún er ekki heima, veit ekki hvar hún er... Jæja þá ég hringi bara aftur... Já halló er Sólrún heima...? Já nei hún er bara ekki ennþá komin heim... Já jæja þá... viltu kannski bara biðja hana um að hringja í mig...?

Gaaaarrg sjitt! Og svo ef maður þurfti að hringja í strák...! Hversu vandræðalegt var það!? Herre min gud! Ég var reyndar mikið á móti gsm símum, ætlaði sko aaaaaldrei að fá mér slíkan. Til hvers í veröldinni? Fólk gat bara hringt heim til mín. Ég meina, fáránlega óþægilegt að það sé alltaf hægt að hringja í mann... Ehhh nei! Fáránlega þægilegt kannski bara! Og já nú á ég 4 gsm síma sem ég nota til skiptana. Sími er bara fylgihlutur eins og veski. (þess ber að geta að ég starfa hjá Símanum og símar eru ekkert merkileg munaðarvara lengur sem ég á í tvö ár og græt rakaskemmdir, ónei sími er bara eins og veski).

 En já ég er feginn að ég skildi aldrei hvernig irkið virkaði... ég er alltaf svo mikil ofstækismanneskja þegar ég slæst í hópinn í einhverju svona... Var mjög sein að fá mér msn, fattaði ekki tilganginn og fannst þetta asnalegt, jafn asnalegt og gsm síminn á sínum tíma. Og nú svo þegar ég er komin með msn þá fer ég ekki útaf því. Ég í hnotskurn...

Fangi á eigin heimili...

Ég bý ein og þykir það voðalega notalegt, maður getur haft allt eins og manni sýnist og striplast um þegar manni hentar. Ég geri mikið af því, nágrönnum mínum örugglega til mikillar ánægju. Þar sem nýlega gerði ég þá uppgötvun að í fullri dagsbirtu, sem er soldið mikið af þessa dagana, þá er ein gardínan hjá mér nánast alveg gegnsæ. Þetta er eitthvað sem ég hafði engan veginn gert mér grein fyrir enda með dregið fyrir og gerði þannig bara ráð fyrir að ég væri njóta friðhelgi einkalífsins en ekki að bera mig fyrir alþjóð. Þetta fer meira að segja versnandi... því vaxandi sól og nýjum nágrönnum fylgja leikandi börn, í mínum garði!!! Og börnunum fylgja fullorðnir menn í fótbolta, enn og aftur í mínum garði!!! Sem gerir það að verkum að nú þarf ég að klæða mig inni á glugglausa baðherberginu mínu áður en ég hætti mér fram í stofu til að verða ekki vinsælasta manneskjan í götunni. Ég kveð stripldagana mína með söknuði og líður eins og fanga á eigin heimili, ég tala nú ekki um þegar stofuglugginn hjá mér er notaður sem fótboltamark! Fyrsta mál á dagskrá eftir próf er að fjáresta í nýjum gardínum...

Og ef að nágrannarnir mínir voru ekki búnir að uppgötva gegnsæju gardínuna mína þá ætla ég rétt að vona að þeir lesi ekki bloggið mitt og komist að hinu sanna...