Hún mamma mín.. hún er nú alveg met!

Mamma er er vel þekkt fyrir það að vera mjög nýtin og hagsýn kona. Hún hefur lítið verið að bruðla með neitt í gegnum tíðina enda hvorki haft á því tök né löngun. Stundum gengur hún þó svo langt að mér blöskrar og tek ég þá í taumana. Fyrst þegar ég tók hana í gegn þá var ég að hennar mati bara til ama og leiðinda og fannst henni þetta bölvuð vitleysa í mér en núna í seinni tíð er hún farin að hlusta á og hlýða frumburðinum sínum... Sem oftar en ekki hefur lög að mæla.

Núna áðan þá vantaði mig rúskinnsbursta til að bursta loksins Októberfestleðjuna af stígvélunum mínum.. og komst ég þessvegna í skóáburðarkassann hjá henni... Þar kenndi skal ég segja ykkur ýmissa grasa og féllust mér hendur við hvern þann brúsa og dollu sem ég tók upp úr kassa þessum! Kassinn er alls ekki gamall, þetta er rosalega smart bastkassi, fóðraður að innan og allt. Í stíl við alla aðra geymslukassa á heimilinu, enda mamma alltaf með allt í stíl... (sem er efni í aðra sögu)

Upp úr þessum smarta hvítfóðraða mjög svo nýlega bastkassa kom meðal annars, vínrauður skóáburður... sem samkvæmt verðmiðanum var keyptur ansi vel fyrir myntbreytingu í verlsuninni SM.. þrátt fyrir miklar vangaveltur þá tókst okkur ekki að tengja SM við neinar minningar úr fortíðinni. Svo var þarna molnuð skósverta keypt í Hólagarði... Hólagarður varð að Hagkaup í upphafi níunda áratugarins að mig minnir.. og einhvernveginn grunar mig að þessi skósverta hafi ekki verið keypt á síðustu lífdögum Hólagarðsins gamla góða... heldur eitthvað fyrr... svo dróum við upp eitthvað sem heitir "sneaker shampoo" ... þarf ég að segja mynd af hvernig skó var framan á.. háir Reebok skór með frönskum að ofan eins og hafa farið hring og eru komnir aftur í tísku! Þetta er sko aðeins brot af því sem við fundum þarna, eitthvað var verðmerkt úr Miklagarði, MIKLAGARÐI! Mammar er stundum rosaleg í nýtninni. Þetta er meira að segja ekki einu sinni nýtni því þetta hefur klárlega ekki verið nýtt neitt síðastliðinn áratug eða svo. Bara verið flutt á milli kassa með þessu  hugarfari: já þetta er nú fullur brúsi, maður hendir ekki fullum brúsum... Maður geymir þá frekar þangað til þeir löglega teljast til antíkmuna!

Að sjálfsögðu var það frumburðurinn Sólrún sem tók af skarið og ákvað að þessu yrði henti í snarhasti. Bannaði systir minni að pota í óþverrann, enda örugglega spilliefni af verstu sort. En henni fannst þessar vörur, keyptar fyrir sína tíð afar áhugaverðar og verðið! 39,50 kr...

Svipað atvik átti sér stað þegar ég komst í kryddskápinn hennar mömmu í flutingum fyrir nokkrum árum.  Þar tók ég sko alveg pakkann: ætlarðu að drepa okkur!! þetta er notað í mat!! Í kryddskápnum fann ég krydd sem meðal annars var best fyrir '86 já... NÍTJÁNHUNDURÐÁTTATÍUOGSEX! Það krydd hafði reyndar að sögn móður minnar ekki verið notað mjög nýlega.. en nokkrir kryddstaukar örlítið yngri hef ég staðfestar heimildir fyrir að hafi verið í reglulegri notkun! Í skápnum mátti líka finna Royalbúðinga komna á annan áratuginn ásamt Jello-i sem sumir kannski muna eftir og var ófáanlegt á landinu lengi vel. Háöldruð lárviðarlauf fengu líka að fjúka í þessari grisjun..

Þetta var rosalegt sko en mömmu fannst viðbrögðin hjá mér heldur ofstækisfull og sagði að það væri allt í lagi með þetta, enda værum við öll í fullu fjöri enn... 

Ég tek það fram að mamma er mjög þrifaleg kona sem þrífur allt hátt og lágt allavega einu sinni í viku, en að henda einhverju sem er fullt hefur alltaf reynst henni erfitt og hefur þá litlu máli skipt hver best fyrir stimpillinn er. Það er kannski frekar réttara að segja að hún bara pælir ekkert í því! Þetta er fullt og þá er þetta notað! Og maður leifir ekki mat!

Það er ekki óalgengt að sjá eina litla skorpnaða og uppþornaða pylsu vafða inn í plastfilmu í ískápnum hjá mömmu. Þegar ég sé slíkt þá hrifsa ég hana út og veifa framan í hana og spyr hverjar líkurnar á því að þetta verði borðað séu.. Mamma tekur þá til við líkindareikninginn og borðar hana sjálf bara til að sanna mál sitt, sem er að skorpnuð pylsa sé jafn góð og nýsoðin pylsa!

Já hún mamma hún er svo ágæt...

 

 

Leðurhanskarnir góðu...

Lét ég nú loksins verða af því að kaupa mér forláta pæjulega leðurhanska, uppháa og agalega smarta, rétt fyrir áramótin. Ætlaði ég að hefja nýtt ár á því að leggja stóru þykku, rauðu lopavettlingunum mínum með misstóru bláu röndunum... þumalputtavettlingar sem amma prjónaði fyrir örugglega meira en 10 árum og ég er búin að dröslast með í hingað og þangað, fram og til baka síðastliðin 2 ár. Þeir hafa farið með mér á djammið, sumarbústaðaferðir, útilegur, göngutúra, bíltúra, snjókast og margt, margt fleira.. Og aldrei hafa þeir verið aðskildir, hægri og vinstri vettlingur hafa alltaf fylgt hvor öðrum í gegnum súrt og sætt. Með öðrum orðum þeir hafa ekki týnst...

Mamma hafði lengi tuðað í mér í mér að þessir hlýju og góðu lopavettlingar væru hvorki elegant né heldur góðir við akstur... enda lopinn ekkert mjög stamur á stýrinu í kröppum beygjum. Hún var því mjög ánægð að sjá dóttur sína í þessum agalega smörtu, uppháu nýju leðurhönskum sem hún fjárfesti í fyrir árámótin...

Ég speglaði mig bak og fyrir með nýju hanskana mína og fannst ég mjög elegant og fullorðins... ekki seinna vænna 25 ára snótin.. Þess bera að geta að þessir leðurhanskar eru þeir fyrstu sem ég eignast.. Lopinn hefur átt hug minn allan í gegnum tíðina.. leðrið var ekki minn tebolli fyrr en fyrst núna á gamals aldri. 

Svo fór ég á djammið eins og vill gerast og setti ég að sjálfsögðu upp pæjulegu leðurhanskana... Og núna á ég bara einn pæjulegan leðurhanska!

Ég skil þetta ekki!? Ég týni aldrei hlutum, hef aldrei týnt lyklum, veski nú eða rauðu lopavettlingunum! Svo fer ég einu sinni sem elegant pæja í leðri í bæinn og þetta gerist...

Fyrir utan glataðan leðurhanska, brotið Rosendahl glas, örlítið bjórsull, nokkra kokteila, nýtt fólk, nokkrar ákvarðanir, lítinn svefn, grátur og hlátur... þá hefur þetta ár farið rólega af stað.. það hefur ekki margt drifið á þessa sjö daga mína af 2008, vona svo sannarlega að næstu sjö, eða allavega sjötíu og sjö verði viðburðarríkari... Nýársnótt var reyndar ágætlega viðburðarrík, skrítin og skemmtileg og ég vona að það verði það sem koma skal.  Ég hef ákveðnar skoðanir um það hvað ég ætla að afreka á þessu ári en margt af því er persónulegt og ekki til birtingar á veraldarvefnum